بیخوابی

در امتداد سکوتی که زخم خورده ی توست

دوباره شب شـد و چشمم دوباره بیخوابست

دلم بجـرم گنـاهی که عشق می نامند

دوباره خسته و تنها دوباره بیتابست

تمام ثانیه هـایم اسیر دلتنگی است

اسیر حس غریبی که چون تو نایابست

تویی که رنگ نگاهت شبیه بارانست

کجاست لایقت این دل که مثل مردابست

چه ناز همدم خوابی ولی نمیدانی

دوباره شب شد و چشمم دوباره بیخوابست

(متین)سحرگاه یکشنبه چهاردهم مهر ماه